Verhalen
VISIE
Een mens ontwikkelt zijn visie op het leven en de dood door verschillende trajecten en gegevens.
Je krijgt bij de geboorte al veel mee, zoals het genetisch materiaal via de ouders, maar ook een ‘rugzakje’ van thema’s die je in dit leven een stukje verder wil brengen. Zowel een collectief rugzakje als een persoonlijk rugzakje. Ik vertel hierover meer bij het tabblad astrologie.
Ervaringen met ‘dood’, in de breedste zin van het woord, zijn natuurlijk van groot belang voor de visie waar we het hier over hebben. Die bepalen voor een groot deel de manier waarop je naar de dood en sterven kijkt.
Als je niet uitgaat van reïncarnatie dan wordt het wat moeilijker voor je in om sommige van onderstaande verhalen mee te gaan. Een open mind, zo van: “het zóu kunnen…”, helpt wel, maar met echte weerstand kun je beter selecteren wat je wel past, zonder in een kramp te schieten.
Ook mijn astrologische invalshoek zal voor sommige mensen echt begrijpelijk zijn, voor anderen helemaal niet.
Daarin ligt nu juist dat verschil in visie, niets mis mee, zolang je maar niet bij voorbaat álles afkeurt.
Er blijft nog genoeg over wat je wel kunt lezen, zeker onder het tabblad ‘autobiografisch’.
Wat geschreven staat is mijn ontwikkeling, naar mijn visie, wijze en wijsheid, op dit moment.
Ik sta altijd weer open voor verschuivingen door voortschrijdend inzicht.
Onder de tabbladen hieronder staan en komen de verhalen, hersenspinsels, citaten en andere uitingen.
Haal er uit wat je past.
Terwijl ik bezig ben met deze materie komt er steeds meer naar boven en de chronologische volgorde zal een probleem worden, omdat de herinneringen niet in een strak tijdschema naar boven komen. Ze zijn allemaal van invloed op hoe dit onderwerp mijn visie op leven en dood heeft gevormd.
Ik begin gewoon:
Ik vind het wat lastig om aan te geven wanneer dit onderwerp (dood, in al zijn facetten) echt in mijn bewustzijn kwam. Wel weet ik dat ik lange tijd met angst voor de dood heb rond gelopen. Deze angsten werden pas echt minder nadat ik in Egypte (2008) ben geweest door de ervaringen die ik daar heb meegemaakt, dus dat zal er zeker in komen.
In mijn twintiger jaren was ik al geboeid toen ik hoorde dat er zelfmoordklinieken waren in Zweden, waar mensen werden opgenomen en als ze na verloop van tijd toch bij hun besluit bleven, er hulp werd gegeven bij zelfdoding, of zelfeuthanasie (een woord wat ook wel gebruikt wordt). Ik vond het zo mooi dat die mogelijkheid er was. Ik ben nu gaan googelen, maar kon er helaas niets over terugvinden.
Ook de vele zelfmoorden die, op zeer verschillende manieren, in mijn leven terecht zijn gekomen hebben mijn visie gevoed .
Daar begin ik mee, omdat juist deze invalshoek zo treffend aangeeft waarom een vredige mogelijkheid in eigen regie geboden moet kunnen worden.
Zelfdodingen
Ik ben de tel kwijt omdat ze in zulke grote getale voorbij zijn gekomen, gelukt, of niet gelukt en soms zelfs mislukt.
De eerste die op mijn netvlies verschijnt is er een die in mijn eigen huis gebeurde en gelukkig niet is gelukt. (rond 1975)
Ik had een vriendin opgevangen in huis omdat zij door een huwelijkscrisis ging. Ik woonde in een flat, zes hoog, op een hoek.
lees verder
Zelfdoding vriendin
Ik was getrouwd met Han en we hadden vrienden die op een gegeven moment uit elkaar gingen. De vrouw, ik noem haar Rietje, had het daar erg moeilijk mee en we hadden lange gesprekken.
Ze kon het alleen zijn niet aan en worstelde heel erg om zich staande te houden.
Op een gegeven moment worden wij, mijn man leefde toen nog, gebeld en vertelt ze dat ze afscheid wil nemen van ons……
lees verder
Zelfdoding onder mijn bus.
Hiervoor verwijs ik naar het blog waar het gehele verhaal beschreven staat hoe een man onder de bus die ik bestuurde zelfmoord pleegt.
Zelfdoding zoon collega
Het was in mijn touringcartijd (chauffeur) dat een goede collega mij belde met een afschuwelijke mededeling. Zijn zoon was van de flat gesprongen en overleden. Terwijl hij dat vertelde zag ik in een flits dat deze jongen (ik geloof dat hij een jaar of 12 was) voordat hij de grond raakte zijn lichaam al verlaten had. Soms heb ik van die flitsen. Ik weet nu dat ik dat dan niet direct moet zeggen, maar toen wist ik dat nog niet en zei het hem. Ook omdat ik dacht dat het hem zou helpen. Totaal verkeerde reactie. Hij was in shock en dan wordt de wereld anders waargenomen. Het heeft mij de vriendschap met deze collega gekost.
Zelfdodingen via Slachtofferhulp
Ik werk sinds 2012 bij Slachtofferhulp Nederland en het is mooi werk, ondanks de grote factor ‘leed’. Wat mij opviel is dat er, vaak hulp gevraagd werd, vooral bij piketdiensten, voor getuigen van zelfdoding. Mensen die gewoon in het leven van een normale dag ineens uit hun comfortzone worden gerukt door zo’n, vaak traumatische, ervaring. Ze hebben er niet om gevraagd, het wordt gewoon op hun bordje gelegd. Ik zal wat voorbeelden noemen, zonder in de details te treden. Privacy staat bovenaan!
Ik was wel betrokken bij deze gruwelijke zelfdodingen:
- Mensen die ineens letterlijk een lichaam langs zien vallen, vanaf een flat of een toren.
- Mensen die op een terrasje zitten langs een spoorbaan en ineens iemand op het spoor zien springen terwijl er een trein aankomt.
- Mensen die in een trein zitten en ineens lichaamsdelen langs het raam zien vliegen.
- Mensen die een auto te water zien raken en de chauffeur ‘redden’, waarvan later blijkt dat het een poging tot zelfdoding was.
- En dan de mensen die nietsvermoedend thuis komen en een dierbare zien hangen.
- Mensen die pas na een week gevonden worden in een huis met gezamenlijke opgang. De stank…
Eén grote schreeuw om hulp en de onmogelijkheid tot een vredige dood, waarbij geen andere mensen worden meegesleept in zo’n drama?
Zelfdoding gebeurt gemiddeld 5 keer* per dag in Nederland.* Bron: Centraal bureau voor statistiek
Het overlijden van mijn moeder
Vier juli 2013, astrologisch een bijzondere dag en bij de tab astrologie is daar meer over te lezen.
Ik doe bij mijn moeder haar sieraden af, omdat in de laatste dagen op deze wereld de vingers kunnen opzwellen en ringen er dan moeilijker vanaf te krijgen zijn. Aan de trouwring zit een bijzonder verhaal verbonden. Mijn ouders hadden zelf geen geld om vlak na de oorlog ringen te kopen en dat vond mijn moeder jammer. Ik heb mijn ouders op hun 35e huwelijksdag daarom trouwringen cadeau gedaan en die ring, die mijn moeder steeds heeft gedragen, heb ik nu op deze vierde juli, met toch wel wat emotie, van haar vinger afgeschoven.
Door toeval kom ik er ook achter dat mijn overleden oma (haar moeder dus) ook op deze dag, vier juli, een astrologisch bijzondere dag zou hebben gehad en de relatie in deze vrouwelijke lijn blijkt bij haar sterven een belangrijke rol te spelen.
Op haar sterfbed riep mijn moeder vanuit een soort trance wanhopig om haar moeder. Dat was heel oncomfortabel voor me, want ze keek dwars door me heen naar iets waar ze niet bij kon, zo leek het. Ze leek niet meer op deze aarde te zijn, maar haar ziel liet het nog wel in het lichaam zien. Zij die niet geloofde in iets na de dood, liet overduidelijk zien dat er meer was in die kamer dan wij konden zien.
Bizar gewoon.
Ik heb zelfs de tekst op de kaart, die ik al klaar had liggen, moeten veranderen, want daar stond in dat ze vredig was heengegaan, maar het was niet zo heel erg vredig. Mijn moeder is op elf juli overgegaan en hopelijk is ze opgevangen in de armen van haar moeder, mijn oma.
Dit was weer zo’n gebeurtenis waaruit ik mijn theorie, dat er meer was naar de dood, kon bijstellen, of liever: bevestigen.
EGYPTE en mijn doodsangsten
Het was een bijzondere reis, o.l.v. Yvonne, een collega astrologe die ook (spirituele) reizen organiseerde. De groep kwam eerst, een paar weken voor aanvang, bij elkaar om kennis te maken en het was een wonderlijke melange van personen.
Ik zal niet de gehele reis beschrijven, maar die momenten waarin ik inzichten kreeg door de reacties van mezelf.
Het was bij de tempel van Dendera …
____________________________________
Voor mijzelf zet ik hieronder een lijst van gebeurtenissen waarover ik nog wil gaan schrijven. Soms is het lastig om het juiste tabblad te vinden, want een gebeurtenis in het leven zelf (autobiografisch) kan een visioen ontlokken. Maar het heeft altijd weer invloed op mijn visie gehad.
- overlijden van dierbaren
- miskraam (is ook een dode) en visioen, dit komt bij tabblad visioenen en ervaar ik als heel bijzonder.
Omdat astrologie mijn beroep en passie is, vind ik het boeiend om soms de astrologie erbij te halen. Vooral leuk voor de mensen die hier ook iets van af weten. Voor leken is dit vrijwel niet te volgen, dus voel je niet schuldig als dit voor jou acabadabra is. Als je vragen hebt over je eigen horoscoop, ga dan naar www.noordknoop.nl.
20 mei 2018: ik blijk in mijn horoscoop net de secundaire Maan in huis 8 te hebben. Dat kan thema’s als dood en leven sterk naar de voorgrond trekken. Dat blijkt ook wel in het dagelijks leven. O.a. was daar de bijzondere bijeenkomst, de ledenvergadering van de CLW, waar weer eens bleek dat er zo veel mensen bereid zijn om grote offers te brengen om de eigen regie mogelijk te maken. Ik werd er door geraakt.
Voor astrologen: het moment van deze website in de wereld zetten komt in een jaar waarin ik een Solaar heb met Heer één in oppositie met Heer 8. En in huis 8 staat de Maan samen met Cheiron in een yod met Jupiter en Mercurius.
In de betreffende maand heb ik een Lunaar met een Ram-Ascendant en dat geeft heel vaak een nieuw begin aan. Een vol 10e huis, met Heer 1 erin.
Er zijn een paar standen in de astrologie die wijzen naar het thema ‘dood’. Een thema houdt in dat het onderwerp veelvuldig zal worden tegengekomen in het leven, maar er staat vaak niet in hoé.
Schorpioen als zonneteken (sterrenbeeld) praat sowieso over het algemeen vrij gemakkelijk over de dood. Mensen met een vol of relevant 8ste huis (hetgeen ik heb) komen het thema ook vaak tegen in hun leven.
Pluto en dan voor al de aspecten van Pluto geven dit thema ook weer.
In mijn horoscoop zie je een vol 8ste huis en omdat de Zuidknoop erbij staat heeft het ook nog eens met vorige levens te maken. vermoedelijk hierdoor heb ik spontaan beelden doorgekregen die met andere levens te maken hebben. Een ervan is zeer relevant voor dit onderwerp en staat bij Visioenen beschreven. Het heeft te maken met een van de mogelijke keuzes, namelijk die van ‘versterven’.
De transit van Saturnus door het 8ste huis geeft vaak speciale ervaringen. Hij loopt daar eenmaal in de 28 à 29 jaar voor een tijdsduur van 1 à 2 jaar doorheen en haalt onbewuste en weggestopte zaken naar boven. Deze periode kan heel confronterend zijn. Ik had de laatste rond 2013 , de periode waarin mijn moeder, die aan Alzheimer leed, haar laatste maanden op deze aarde mocht zijn. Haar dood was ook zeer bijzonder. Hierover heb ik ook veel geschreven in het boek Lunaren dat ik net in die periode aan het schrijven was.
Ook de secundaire Maan als transit door het 8e huis kan het thema leven en dood naar voren trekken en ik blijk dat dus vanaf mei 2018 te hebben, juist als deze website net de wereld in is gegaan. Zie hierboven.
De rugzakjes, wat neem je mee?
In de evolutionaire astrologie wordt uitgelegd hoe we thema’s uit vorige (collectieve) levens meenemen. Dit is ook boeiend in verband met huidige tendensen, zoals de Zwarte-Piet-discussie (bij mensen met in hun rugzakje de slavernij, deze vind je veel bij de Pluto in Maagd generatie) De Meetoo-beweging, mogelijk bij de Pluto-in-Schorpioen-generatie. Bij iedereen zit wel ergens een thema over de dood, want we hebben daar eigenlijk al zo veel ervaring mee, evolutionair gezien.
lees meer
Het astrologische verhaal bij mijn moeders overlijden
Uit: Lunaren
Auteur: Tineke Boogaarts
Uit hoofdstuk 3, de eerste dag van een Lunaar
…………….In het proces van mijn moeders ziekte, Alzheimer, valt op dat er veel belangrijke zaken gebeuren op de eerste dag van een lunaar, zowel bij die van haar als bij die van mij. Hieronder een paar van die momenten, soms op de dag van mijn lunaar en soms op de dag van haar lunaar: de eerste dag van mijn moeders opname in het verzorgingshuis is de eerste dag van mijn lunaar en ook het inleveren van de sleutel van haar huis en daarmee de afronding van een proces, gebeurt op de eerste dag van mijn lunaar.
lees meer
Hier vinden we ook heldere dromen en toegestroomde energieën, voor het gemak ook visioenen genoemd.
Het is een enigszins vaag gebied en haast niet in woorden te vatten, omdat in deze laag er geen juiste woorden zijn voor de ervaringen.
Mensen die het zelf ervaringen hebben op dit gebied weten waar ik het over heb.
Ik heb hiermee om leren gaan, want dat is niet altijd gemakkelijk (zie verhaal bij tab autobiografisch over de zoon van een collega).
Mijn oma had er ook ‘last’ van. Zij zag wanneer iemand ging overlijden, maar werd daar heel angstig van. Zij sprak er vrijwel niet over, maar mij heeft ze op een gegeven moment in vertrouwen genomen. Ik was daar best trots op. Later begreep ik meer over onze zielenband. Zij werd altijd bij mij gezien door mediums. Ook tijdens het sterven van mijn moeder had ze een grote rol. Het verhaal staat onder de tab autobiografisch.
Ook wil ik wat ervaringen delen over blikken in vorige levens, want daardoor is mij in dit leven duidelijk geworden waarom ik de dingen tegenkom die ik tegenkom. Het verhaal over Egypte is hiervan een van de meest verhelderende ervaringen geweest.
Hieronder een eerste verhaal over zo’n ervaring uit vorige levens:
Versterven
Een van de ‘visioenen’ die mij aan het denken zette was n.a.v. een geleide meditatie, waar ik in eerste instantie niet aan mee wilde doen.
Ik houd eigenlijk niet van dit soort ‘verzoekingen’ om zicht te krijgen in vorige levens.
Ik ben de mening toegedaan dat wat ik moet weten vanzelf op mijn pad komt.
Ik was in een groep en daar werd dit, onaangekondigd, gedaan en ik besloot dus toch maar mee te doen. het kwam op mijn pad tenslotte.
Het hele verhaal is voor dit doel niet zo belangrijk, maar aan het eind van een leven trok ik mij terug in het bos en na een tijd als een soort kruidenvrouwtje te hebben geleefd, ben ik naar het eind van dat leven dood gegaan via ‘versterven’.
Achteraf, na de meditatie, vond ik dat eigenlijk wel een mooie en natuurlijke dood.
Nu komt het:
Eind negentiger jaren was er een discussie over versterven als mogelijkheid om voor een eigen dood te kiezen. Er werden veel tegengeluiden gehoord en ik verbaasde mij over mijn eigen enorm heftige reacties.
Door bovenstaand visioen begreep ik ineens dat dat inhaakte op overgeleverde ervaringen, waarschijnlijk uit vorige levens. Dat zat dus in mijn collectieve en/of persoonlijke rugzak. En dan krijg je zulke heftige, bijna uitzinnige, reacties, blijkt!
Ik had al geleerd dat als iemand héél heftig reageert op iets dat dit te maken heeft met een conflict binnen die persoon zelf. De zogenaamde blinde of onbewuste vlekken. En dat kan dus van heel ver komen, ook uit vorige levens.
Out of body ervaringen
Ineens komt er nog een visioen (of heldere droom) naar boven:
Het was in Frankrijk en er stonden allerlei mensen op een bordes. Zij waren verdrietig, een aantal huilde. Blijkbaar personeel van mij, zo zag het er uit. Er werd een kist weggedragen en daar lag mijn lichaam in, maar ik zweefde erboven en dacht: ‘Jullie hoeven helemaal niet verdrietig te zijn, ik ben bevrijd!’
EGYPTE
Het was een bijzondere reis, o.l.v. Yvonne, een collega astrologe die ook (spirituele) reizen organiseerde.
De groep kwam eerst, een paar weken voor aanvang, bij elkaar om kennis te maken en het was een wonderlijke melange van personen.
Ik zal niet de gehele reis beschrijven, maar die momenten waarin ik inzichten kreeg door de reacties van mezelf.
Het was bij de tempel van Dendera …
Mijn miskraam
Ik heb een visioen gehad nadat ik een miskraam had gehad en aan mij verscheen een wezen dat meer energie was dan dat het een concrete vorm had en ik werd meegenomen naar een ruimte.
Deze omgeving waar zij (altijd vermoed dat het een dochter was) mij naartoe bracht was van tinten wit die ik in het aardse leven nog nooit ben tegengekomen, zo mooi, warm en helder, een genot om daar te zijn.
Het was een soort hal waarbij ik vermoedde dat er meer was als ik verder mocht gaan. Er werd mij echter duidelijk gemaakt dat ik tot hier mocht komen en beslist niet verder. Niet met woorden, maar wel als zodanig overgekomen bij mij, werd mij een boodschap vol liefde gegeven. Dit zijn de woorden die ik er later aan gegeven heb:
“Ik ben even bij je geweest, dat had ik nodig,
maar nu ben ik weer terug van waar ik kwam.”
Ik wilde daar blijven, zo liefdevol en vredig, maar het gewone bewustzijn nam het over en het werd een herinnering die eigenlijk niet in aardse woorden past.
Deze ervaring, zo mooi en ongelooflijk heb ik jaren voor mezelf gehouden, want iemand anders zou het eens belachelijk maken…dat had mijn hart gebroken.
Pas na het boek van Pim van Lommel[1] begreep ik dat dit verwant is aan de bijna-doodervaringen. Dit is ook door hem beaamd.
Deze en meer ervaringen zijn voor mij van onschatbare waarde voor de filosofie over leven en dood die ik daarna ben gaan ontwikkelen.
[1] ‘Eindeloos bewustzijn’ van Pim van Lommel
Ik geef hier ruimte aan verhalen van anderen, die relevant zijn voor het beoogde doel van deze site. Soms te gruwelijk voor woorden.
Zo hoorde ik van een vriend dat zijn vader zelfmoord had gepleegd op 94-jarige leeftijd omdat de doktoren geen euthanasie wilde toepassen. Hij reed met zijn auto, met opengedraaide ramen het water in. Is dat humaan?
Hier komen citaten en linken die mij hebben geraakt of van informatie hebben voorzien.
en….. als je dan toch de stap waagt naar die andere kant doe het dan ‘zuiver’ en betrek er zo weinig mogelijk anderen bij die daarvan schade kunnen ondervinden.
Een van de dingen die je eigenlijk zou moeten doen is het invullen van een vrijwaringsverklaring. Mij geeft het de associatie met een auto, maar het hoort bij deze stap wel bij ‘zuiver’ handelen.
Via de website van de Einder kun je het vinden.
Handige link bij toekomstig sterven, aangaande o.a. digitaal nalatenschap:
https://www.seniorweb.nl/digitaal-nalaten/nabestaanden
Mooie Column van Iris van ‘Mooi mens’:
https://mooimens33.wordpress.com/2020/02/29/in-de-rij/
Een van de eerste documentaires die indruk op me maakte was:
‘Ongeneeslijk oud’ (2010)
De scene die in mijn geheugen bleef was die van het plantjes water geven. Ik onthield: ‘zij kunnen er toch niets aan doen dat ik uit het leven ga stappen.’ Toen ik de film laatst terug zag was dat toch een beetjes anders. Niet minder indrukwekkend overigens.
http://www.uitzendinggemist.net/aflevering/14818/Levenskunstenaars.html
Over het boek met allerlei adviezen voor een vredig einde:
https://www.peacefulpillhandbook.com/nederlands/inhoud/
Over allerlei zaken, waaronder de juridische waarbij ‘schuivende panelen’ een goede vergelijking is.
Er is zo veel onduidelijk en aan verandering onderhevig en er is nog te weinig duidelijkheid.
http://www.ninewells.nl/page8/page50/page50.html
Hier vind je allerlei films over het thema ‘eigen keuze voor de dood’. Verzameld door de NVVE.
http://www.thisistheend.nl/
Diverse invalshoeken:
http://www.livewelldiewise.eu/
www.landelijkexpertisecentrumsterven.nl/
https://youtu.be/SWWkUzkfJ4M 24 & ready to die (heel relativerend)al dan niet vredig einde
Voor jongeren:
24 & ready to die.
Met (heel relativerend) een al dan niet vredig einde. (zie ook onderaan).
https://youtu.be/SWWkUzkfJ4M
Too young to die
een mooi verslag over jongeren die worstelen met het leven en de antwoorden die vaak ontbreken.
link naar deze documentaire
Ik vond een website die leidt naar een zelfhulpprogramma voor mensen die met zelfmoordgedachten lopen. Zeker de moeite waard om eens naar te kijken. Dit lijkt me meer voor jongeren, maar laat ik niet discrimineren op leeftijd:
https://www.mentaalvitaal.nl/leven-onder-controle